श्रीमती को आवाज आयो
हजुर भित्र जानुत कोठामा
बाहिर फूल को गमलामा जल छर्किंदै थिएँ
म छक्क परें,अचानक हुकुम जारी,
छोरी नगर्ने भई ,हजुरले हुँदैन हेर्न।
विरोध गरिन ,छोरीलाई घर निकाला गरे
टेरेनन् मलाई,हजुर चुप्प लाग्नु,नबोल्नु ज्यादा भने
फुपुघर पठाए पराल र भुइँ मा सुताए रे
याद आयो
ऊ जन्मिँदा नर्सले मलाई देखाएको
मेरो र सानी छोरीको नजर जुधेको
मेरो हर्षले अस्रुनयण बगेको
म बाबु भएँ भनेर फुर्केको।
म टोलाई रहें हप्तादिनभरि, विरोध गरें
टेरेनन्,विद्यालय पनि जान दिएनन छोरीलाई
अँध्यारो मा बसी रहि उ
यौवन् यस्तै हो भनेर ठानी होला सायद।
उ आई हप्तादिन पछि
म घरको पिँढीमा बसिरहेका थिएँ
आमाले के भनि जान्दिन
उ मलाई नहेरी घरभित्र पसि।
छक्क पर्नु
उनी पर सरेकि कि,हात बन भएको कि,
रजस्वला भएकि कि, नगर्ने भएकि कि
नछुने भएकि कि
नहेर्ने भएकि?
बढी बिचित्र र कडा पो रहेछ
यो छोरीहरूको यौवन भनि ठानेँ !
मलाई नहेरि घरभित्र पसि छोरी
उनी नछुने भएकी कि नहेर्ने भएकी ?
पुरुषोत्तम उपाध्याय दाहाल
सोलङ तेजपुर
3/7/21
