কত বা আছা তুমি ??

তোমাৰ মৰমে মোক
অনিদ্ৰাত পেলায় কেতিয়াবা,
স্কুলৰ সেই দিনবোৰ,
এদিন এটা চকুৰে টিপ মাৰি,
জনোৱা অহৈতুক প্ৰেম আগ্ৰহ,
কিমান মৰমৰ দিন আছিল
তোমাৰ স্কাট,মোৰ হাফ পেন্ট,
নীলা আৰু বগা।
মোনাৰ কিতাবৰ ভিতৰত,
বানান ভূলেৰে লিখা
হস্তান্তৰ কৰিব নোৱাৰা
চীয়াহীৰে লিখা প্ৰেম পত্ৰ।
কত বা আছা তুমি?
কিয় বা মনত পৰে?
যৌৱনৰ অহৈতুক প্ৰেমৰ কথা,
লগ পালে চাগে ,চাই ৰম,
ইজনে সিজনৰ চকু,
বৈ যাব চাগে, চকুলো দুয়োৰে
লাৰালিৰ দিনবোৰ সুঁৱৰি।
কত বা আছা তুমি???
আমাৰ কস্তুৰী মৃগ নয়না?

পুৰু
গুৱাহাটী

*************
कहाँ छ्यौ तिमी
*************
तिम्रो चोखो मायाको सम्झनाले मलाई
निद्राहीन बनाउँछ कोही बेला
स्कूलमा हुदाँका ती दिनहरू
अनुभूत गरिरहन्छु
एक दिन आँखा झिम्काएर
गहिरो सास लिदै
प्रेम निवेदन गरेको त्यो दिन
भावना र आवेगका कति मिठा दिनहरू थिए।
तिम्रो सेतो स्कार्ट र मेरो निलो हाफपेन्ट र
हाम्रा झोलाका पुस्तकहरू भित्र
भुल हिज्जेले लेखेको
हस्तान्तर गर्न नभ्याको,
मसिले लेखेका
मायाको न्यानो सुवास छरिएका प्रेमपत्रहरू
कहाँ छ्यौ होला तिमी?
किन सम्झन्छु कुन्नी घरी घरी तिमीलाई
आह! यौवनका दिनका ती प्रेममय कुराहरू
भेट भयो भने हेरि रहन्छौ होला
एक अर्काका आँखामा
दुइधारा आँसु बग्छन् होला
साना हुदाँका ती पलहरूलाई सम्झेर
कहाँ छ्यौ तिमी?
मेरी कस्तुरी मृगनयनी।

(मैले असमीया मा लेखेको यो कविता बैनी अनुपमा कट्टेल जी ले मेरो आग्रह मा नेपाली मा उल्था गरि दिएको मा आभार ब्यक्त गर्दै पुनर राखियो।)